Zmiany w recenzjach

Autor:
Pierwotne wersje recenzji znajdziesz w archiwum Wayback Machine.



Kwiecień '24:

Gentle Giant - "Octopus" (oryginalna ocena: 10/10)

Santana - "Welcome" (oryginalna ocena: 4/10)

Van der Graaf Generator - "The Least We Can Do Is Wave to Each Other" (oryginalna ocena: 8/10)

Marzec '24:

Nucleus - "We'll Talk About It Later" (oryginalna ocena: 8/10)

Santana - "Caravanserai" (oryginalna ocena: 8/10)

Soft Machine - "Fourth" (oryginalna ocena: 9/10)

Luty '24:

Van der Graaf Generator - "The Aerosol Grey Machine" (oryginalna ocena: brak)

Gentle Giant - "Three Friends" (oryginalna ocena: 8/10, później 9/10)

Saxon - "The Eagle Has Landed" (oryginalna ocena: 8/10)

Styczeń '24:

Diamond Head - "Lightning to the Nations" (oryginalna ocena: 8/10)

Cream - "Farewell Concert" (oryginalna ocena: 7/10)

Gentle Giant - "Acquiring the Taste" (oryginalna ocena: 9/10, później 10/10)

Soft Machine - "Third" (oryginalna ocena: 10/10)

Grudzień '23:

Nucleus - "Elastic Rock" (oryginalna ocena: 8/10)

Pink Floyd - "The Early Years 1967-1972: Cre/ation" (oryginalna ocena: brak)

The Soft Machine - "Volume Two" (oryginalna ocena: 9/10)

Queen - "On Air" (oryginalna ocena: 7/10)

November - "En ny tid är här..." (oryginalna ocena: 7/10)

Santana - "Santana III" (oryginalna ocena: 7/10)

Listopad '23:

Blodwyn Pig - "Ahead Rings Out" (oryginalna ocena: 7/10)

Santana - "Abraxas" (oryginalna ocena: 8/10)

Gentle Giant - "Gentle Giant" (poprzednia ocena: 9/10, oryginalna: 8/10)

The Soft Machine - "The Soft Machine" (oryginalna ocena: 8/10)

Van Halen - "Van Halen" (oryginalna ocena: 6/10)

Październik '23:

Santana - "Santana" (oryginalna ocena: 8/10)

The Climax Blues Band - "Plays On" (oryginalna ocena: 8/10)

Stone the Crows - "Ode to John Law" (oryginalna ocena: 8/10)

Opeth - "Sorceress" (oryginalna ocena: 5/10)

Anthrax - "Among the Living" (oryginalna ocena: 6/10)

The Rolling Stones - "Blue & Lonesome" (oryginalna ocena: 9/10)

Wrzesień '23:

Paradise Lost - "Icon" (oryginalna ocena: 7/10)

Testament - "The New Order" (oryginalna ocena: 7/10)

Gary Moore - "Blues for Greeny" (oryginalna ocena: 6/10)

Sierpień '23:

Island - "Pictures" (oryginalna ocena: 8/10)

Trettioåriga Kriget - "Krigssång" (oryginalna ocena: 8/10)

Jimi Hendrix - "Machine Gun: The Fillmore East First Show" (oryginalna ocena: 9/10)

Ghost - "Popestar" (oryginalna ocena: 7/10)

Led Zeppelin - "The Complete BBC Sessions" (oryginalna ocena: 7/10)

Stone the Crows - "Stone the Crows" (oryginalna ocena: 7/10)

Khan - "Space Shanty" (oryginalna ocena: 8/10)

BBM - "Around the Next Dream" (oryginalna ocena: 7/10)

Trettioåriga Kriget - "Trettioåriga Kriget" (oryginalna ocena: 8/10)

Lipiec '23:

Anthrax - "Spreading the Disease" (oryginalna ocena: 6/10)

Pantera - "Cowboys From Hell" (oryginalna ocena: 6/10)

Czerwiec '23:

Svvamp - "Svvamp" (oryginalna ocena: 7/10)

Monarch - "Two Isles" (oryginalna ocena: 7/10)

Gary Moore - "After Hours" (oryginalna ocena: 7/10)

Peter Green - "In the Skies" (oryginalna ocena: 8/10)

Pentagram - "Relentless" (oryginalna ocena: 4/10)

Rare Earth - "Get Ready" (oryginalna ocena: 7/10)

Gary Moore - "Still Got the Blues" (oryginalna ocena: 9/10)

Mercyful Fate - "Don't Break the Oath" (oryginalna ocena: 8/10)

Maj '23:

Cymande - "Cymande" (oryginalna ocena: 7/10)

Blues Pills - "Lady in Gold" (oryginalna ocena: 7/10)

Gary Moore - "After the War" (oryginalna ocena: 8/10)

Kvartetten Som Sprängde - "Kattvals" (oryginalna ocena: 9/10)

Peter Green - "The End of the Game" (oryginalna ocena: 7/10)

The Damnation of Adam Blessing - "The Damnation of Adam Blessing" (oryginalna ocena: 9/10)

Nosferatu - "Nosferatu" (oryginalna ocena: 9/10)

Mercyful Fate - "Melissa" (oryginalna ocena: 6/10)

Syd Barrett - "The Madcap Laughs" (oryginalna ocena: 5/10)

The Byrds - "Never Before" (oryginalna ocena: 8/10)

Popularne w ostatnim tygodniu:

[Recenzja] Pearl Jam - "Dark Matter" (2024)

Autor:
Obraz
Jeśli nowy album takiego  zespołu nie dostaje w "Teraz Rocku" kompletu gwiazdek, to coś musi być na rzeczy. Teoretycznie wszystko jest tu jednak na miejscu. Pearl Jam na "Dark Matter" uparcie trzyma się stylistyki dziaderskiego rocka, ale wróciła tu energia - może z wyjątkiem coraz bardziej niedomagającego wokalnie Veddera - i radość z grania, jakich nie było chyba aż od czasu "Backspacer" sprzed lat piętnastu, a i wcześniej już zdarzało się jej brakować. Ta zmiana jest zapewne zasługą dość spontanicznego podejścia do prac nad płytą - pisanie materiału i nagranie go zajęło ponoć około miesiąca. W całym tym procesie wspierał grupę młody producent, kompozytor (współautor wszystkich kawałków) oraz multiinstrumentalista Andrew Watt - w ostatnim czasie główny specjalista od reanimowania podstarzałych gwiazd rocka,  vide  zeszłoroczne albumy The Rolling Stones i Iggy'ego Popa. Tyle tylko, że sam entuzjazm, jaki pojawił się podczas sesji, to trochę za mało, ż

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] ||ALA|MEDA|| - "Spectra Vol. 2" (2024)

Autor:
Obraz
Płyta tygodnia 15.04-21.04 Tydzień z aż dwiema dużymi premierami, na których skupiły się media - nowej, nudnej Taylor Swift i maksymalnie bezpiecznym, ale lepszym od moich przewidywań "Dark Matter" Pearl Jam - jednak najciekawsze rzeczy dzieją się oczywiście poza mainstreamem. "Spectra Vol. 2" kwintetu ||ALA|MEDA|| przypomina mi, jak dobry może być współczesny polski niezal. Pod szyldem Alameda - zapisywanym na różne sposoby, przeważnie z dodatkiem cyfr wskazujących na aktualną liczbę członków - działały do tej pory różne efemeryczne projekty Jakuba Ziołka. Towarzyszący mu muzycy oraz stylistyka zmieniały się z płyty na płytę. Tym razem otrzymujemy jednak bezpośrednią kontynuację "Spectra Vol. 1" sprzed dwóch lat, nagraną w tym samym składzie, co poprzednio. Po takim tytule należało się tego zresztą spodziewać. Niewykluczone, że po latach poszukiwań Ziołek znalazł odpowiednią dla siebie niszę, która w dodatku nie jest licznie reprezentowana na polskiej sce

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] Santana - "Welcome" (1973)

Autor:
Obraz
Ależ tu jest świetna lista płac! W nagraniach "Welcome" - poza zrekonstruowanym składem grupy Santana - udział wzięli m.in. Alice Coltrane, John McLaughlin czy dwoje muzyków z oryginalnego wcielenia Return to Forever Chicka Corei - Flora Purim i Joe Farrell. Dodatkowo jako wokalista zespołu zadebiutował Leon Thomas znany ze współpracy z Pharoahem Sandersem. Patrząc na te nazwiska nie trudno domyślić się, że zawarty tu materiał idzie jeszcze dalej w tym jazzowym kierunku, jaki wyznaczył poprzedni album, "Caravanserai". Jeśli jednak ktoś spodziewa się tu równie interesującego grania - albo poziomu, jakiego można by oczekiwać po tych wszystkich grających tu jazzmanach - to może poczuć się nieco zawiedziony. Płyta niewątpliwie ma momenty godne uwagi. Na plus wypadają wszystkie instrumentale. To choćby spinające album klamrą nagrania z udziałem Alice Coltrane. "Going Home", oparty na symfonii Antonina Dvoráka "Z nowego świata", za pomocą niemal wyłącz

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] Van der Graaf Generator - "The Least We Can Do Is Wave to Each Other" (1970)

Autor:
Obraz
Po przejściach z Mercury Records, ani sami muzycy Van der Graaf Generator, ani menadżerujący im Tony Stratton-Smith, nie zamierzali wikłać się w kolejną niepewną współpracę z firmą fonograficzną. Zamiast tego menadżer założył własną wytwórnię Charisma, do której szybko ściągnął też inne prowadzone przez siebie grupy. Całe przedsięwzięcie udało się utrzymać dzięki pozyskaniu Genesis i, w mniejszym stopniu, folk-rockowego Lindisfarne. Sam Van der Graaf Generator zwrócił się tymczasem w stronę muzyki o mniej komercyjnym charakterze, która nie zapewniłaby firmie płynności finansowej. Z początku nie było jeszcze najgorzej: album  "The Least We Can Do Is Wave to Each Other" dotarł do 47. pozycji brytyjskiego notowania. Kolejne wydawnictwa grupy przepadły jednak kompletnie na tych najbardziej liczących się rynkach. "The Least We Can Do Is Wave to Each Other" to nie tylko pierwsze wydawnictwo Van der Graaf Generator dla Charismy, ale także prawdziwy debiut zespołu. Popr

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] Death - "Human" (1991)

Autor:
Obraz
Cykl "Ciężkie poniedziałki" S02E05 Od tego albumu zaczyna się ten właściwy Death. Na "Human" zespół jeszcze bardziej niż dotychczas komplikuje swoją muzykę, czego efektem jest płyta niezwykle, jak na ówczesny metal ekstremalny, błyskotliwa. Pomogła w tym niewątpliwie kolejna zmiana składu, jaka nastąpiła tuż po pierwszych przymiarkach do nagrania tego longplaya. Dążący do absolutnej perfekcji Chuck Shuldiner, nie po raz pierwszy i nie ostani, skonfliktował się z pozostałymi muzykami, w rezultacie czego musiał stworzyć zespół od podstaw. Propozycję dołączenia do Death przyjęli gitarzysta Paul Masvidal i perkusista Sean Reinert - obaj z właśnie formułującego się Cynic - a także Steve Di Giorgio, wcześniej basista Sadus i Autopsy. Ten ostatni nie dotrwał jednak do końca prac nad albumem i część partii basu w "Cosmic Sea" dograł już jego następca, Scott Carino. Di Giorgio wrócił do zespołu w 1993 roku. Nie ma sensu udawać, że na "Human" nie chodzi gł

CZYTAJ DALEJ »