[Recenzja] Rush - "Presto" (1989)
Muzycy Rush ugięli się pod krytyką swoich stricte popowych albumów "Power Windows" i "Hold Your Fire", a w rezultacie postanowili wrócić do bardziej rockowego grania. Na "Presto" syntezatory wciąż są obecne (szczególnie w "War Paint", "Red Tide"), ale zdecydowanie ustępują miejsca gitarom. Na tym jednak dobre wiadomości się kończą. Bo pod względem kompozytorskim jest niestety strasznie nijako i bezpłciowo. Longplay zdominowany jest przez proste, banalne melodycznie kawałki. Czasem naprawdę żenujące (na czele z "Anagram", "Red Tide"). W dodatku zespół wyraźnie nie był pewny, czy postawić na faktycznie rockowy czad i ciężar, czy zachować radiową przystępność i gładkość - zdecydowanie przeważa to drugie podejście, choć zdarzają się też iście hardrockowe, czy też raczej glammetalowe momenty (np. riff "Superconductor"). Nieco ciekawiej robi się w warstwie rytmicznej "Scars", z fajnym pulsem basu i