[Recenzja] Kult - "Kult" (1986)

"Kult" Kultu należy do tych nieco mniej popularnych i cenionych albumów jednego z najbardziej kultowych polskich zespołów. Dziś kojarzonego głównie z juwenaliami i coraz bardziej żenującym nowym materiałem. Nie zawsze jednak tak było. W początkach działalności. w tym także na niezatytułowanym debiucie, grupa miała znacznie więcej do zaoferowania. Pod względem stylistycznym te wczesne dokonania nawiązują przede wszystkim do post-punku. A więc grania, które w drugiej połowie lat 80. miało już pewną tradycję, także - choć krótszą - w naszym kraju. Stwierdzenie, że twórczość Kultu jest spóźniona o dobrą dekadę minęłoby się jednak z prawdą. Muzycy zaproponowali własną wersję post-punku, czerpiącą też sporo z rocka psychodelicznego, a nawet trochę z funku i jazzu. Stworzyli własny, oryginalny styl. I już na pierwszym albumie styl ten jest praktycznie w pełni rozwinięty. Ale same kompozycje nie są jeszcze tak charakterystyczne i ciekawe, jak na kolejnych wydawnictwach, a i brzmienie pozostawia tu trochę do życzenia.

Zresztą zespół miał mocno ograniczone możliwości w kwestii dobru materiału. Wiele ówczesnych utworów nie przeszło obowiązującej wówczas cenzury, gdyż krytykowały obecny ustrój polityczny. Przeszły głównie kawałki z tekstami inspirowanymi tematyką biblijną, często w negatywny sposób odnoszące się do zinstytucjonalizowanej religii. W pewnym sensie jest to więc bardzo luźny album koncepcyjny. Zabrakło tu też wydanych wcześniej przebojów - "Piosenki młodych wioślarzy" ze składanki różnych wykonawców oraz opublikowanych na singlu "Pilotów" i "Do Ani". Jest za to sequel tego ostatniego, "O Ani", w sumie ciekawszy od pierwowzoru za sprawą bardziej wyeksponowanego basu, funkowego pulsu gitary, psychodelicznych klawiszy oraz lekko jazzujących wstawek saksofonu. Najbardziej znanym i charakterystycznym nagraniem na tym longplayu, a przy tym całkiem dla niego reprezentatywnym, jest z kolei "Krew Boga", z bardzo post-punkową gitarą, fajnie pulsującym basem i ostrym saksofonem, a także podwójną linią wokalną.

Kazik na tym albumie śpiewa w bardzo zróżnicowany sposób, choć w jego głosie słychać jeszcze młodzieńczą niedojrzałość. Instrumentaliści z kolei nie błyszczą wirtuozerią - zupełnie tu nie potrzebną - ale całkiem sprawnie odnajdują się w takim graniu. Które zresztą nie pozbawione jest różnych smaczków i urozmaiceń. Z mniej znanych fragmentów wyróżnić na pewno warto dwie wolniejsze kompozycje: "Mędracy" o soulująco-jazzującym nastroju, a także "Religia wielkiego Babilonu" z orientalizującymi partiami klawiszy i dęciaków oraz klangującym basem. Do mocnych punktów całości zaliczają się również żywsze "Wspaniała nowina" i "Konsument", kolejne kawałki udanie łączące post-punk, funk oraz jazzowe naleciałości, a także stricte post-punkowy "Udana transakcja". Niestety, zdarzają się też banalne pierdoły w rodzaju "Posłuchaj, to do Ciebie" czy "Odnawianie restauracji". Nie przekonuje mnie także pseudo-jazzowy "1932 - Berlin", który pomimo takiej stylizacji jest zwyczajną piosenką, pozbawioną jakichkolwiek walorów artystycznych.

"Kult" to w sumie całkiem udany debiut, na którym muzycy pokazali, że od samego początku mieli na siebie pomysł. Gdyby tak jeszcze tylko dało się lepiej dobrać materiał i porządniej wyprodukować całość, to nie miałbym żadnych poważnych zastrzeżeń. A już niedługo później zespół pokazał, na ile naprawdę go stać.

Ocena: 7/10

---

Kult - "Kult" (1986)

1. Wspaniała nowina; 2. Zabierz mu wszystko; 3. Krew Boga; 4. Mędracy; 5. Religia wielkiego Babilonu; 6. Posłuchaj, to do Ciebie; 7. 1932 - Berlin; 8. Konsument; 9. Odnawianie restauracji; 10. Udana transakcja; 11. O Ani

Skład: Kazik Staszewski - wokal, saksofon altowy; Paweł Szanajca - saksofon tenorowy; Janusz Grudziński - gitara, instr. klawiszowe; Ireneusz Wereński - gitara basowa; Tadeusz Kisieliński - perkusja
Producent: Wojciech Przybylski

---