[Recenzja] This Heat - "Made Available" (1996)
Jeszcze przed swoim fonograficznym debiutem, This Heat zarejestrowali dwie sesje radiowe dla Johna Peela. Zespół podobno tak długo napastował słynnego radiowca, wysyłając do niego swoje demówki, aż ten w końcu uległ i je przesłuchał. Choć w tamtym czasie nie interesowało go nic poza czystym punkiem i reggae, materiał zrobił na nim spore wrażenie. Pierwsza sesja tria odbyła się 28 marca 1977 roku. W ciągu najbliższych tygodni materiał został wyemitowany dwukrotnie, a Peel zaprosił muzyków na jeszcze jedną sesję, 26 października. Tym razem materiał najwyraźniej nie przypadł prezenterowi do gustu, bo była to jego ostatnia oferta dla zespołu. Materiał z obu sesji został oficjalnie wydany dopiero w 1996 roku na albumie "Made Available (John Peel Sessions)".
Podczas pierwszej sesji Charles Hayward, Charles Bullen i Gareth Williams zaprezentowali trzy utwory doskonale dziś znane z eponimicznego debiutu This Heat: "Horizontal Hold", "Not Waving" oraz "The Fall of Saigon". Ale tutejsze wersje są chyba jeszcze bardziej porywające od finalnych - wykonane z większym luzem, lepiej wyprodukowane. Jednak jeszcze bardziej atrakcyjny wydaje się materiał z drugiej sesji. Oprócz wczesnej, mniej agresywnej wersji "Makeshift Swahili" (wtedy po prostu "Makeshift"), dziś znanego z "Deceit", jest to zupełnie premierowy materiał. Przedstawia on zdecydowane bardziej eksperymentalne oblicze tria. Wyróżnia się przede wszystkim rozbudowany, nieprzewidywalny, avant-progowy "Rimp Romp Ramp". Pomimo głupiego tytułu, nagranie jest porównywalne pod względem charakteru i poziomu z "Horizontal Hold", a więc z jednym z najlepszych utworów This Heat. Pozostałe trzy kawałki - "Sitting", "Basement Boy" i "Slither" - to już łagodniejsze miniaturki, które pod względem klimatu nawet bardziej kojarzą się z twórczością późniejszego zespołu Haywarda, Camberwell Now (szczególnie z EPką "Meridian", na której gościnnie wystąpił Bullen).
"Made Available" to bardzo interesujące i wartościowe dopełnienie podstawowej dyskografii This Heat. Absolutnie nie należy pomijać tego wydawnictwa podczas poznawania dokonań zespołu.
Podczas pierwszej sesji Charles Hayward, Charles Bullen i Gareth Williams zaprezentowali trzy utwory doskonale dziś znane z eponimicznego debiutu This Heat: "Horizontal Hold", "Not Waving" oraz "The Fall of Saigon". Ale tutejsze wersje są chyba jeszcze bardziej porywające od finalnych - wykonane z większym luzem, lepiej wyprodukowane. Jednak jeszcze bardziej atrakcyjny wydaje się materiał z drugiej sesji. Oprócz wczesnej, mniej agresywnej wersji "Makeshift Swahili" (wtedy po prostu "Makeshift"), dziś znanego z "Deceit", jest to zupełnie premierowy materiał. Przedstawia on zdecydowane bardziej eksperymentalne oblicze tria. Wyróżnia się przede wszystkim rozbudowany, nieprzewidywalny, avant-progowy "Rimp Romp Ramp". Pomimo głupiego tytułu, nagranie jest porównywalne pod względem charakteru i poziomu z "Horizontal Hold", a więc z jednym z najlepszych utworów This Heat. Pozostałe trzy kawałki - "Sitting", "Basement Boy" i "Slither" - to już łagodniejsze miniaturki, które pod względem klimatu nawet bardziej kojarzą się z twórczością późniejszego zespołu Haywarda, Camberwell Now (szczególnie z EPką "Meridian", na której gościnnie wystąpił Bullen).
"Made Available" to bardzo interesujące i wartościowe dopełnienie podstawowej dyskografii This Heat. Absolutnie nie należy pomijać tego wydawnictwa podczas poznawania dokonań zespołu.
Ocena: 8/10
This Heat - "Made Available (John Peel Sessions)" (1996)
1. Horizontal Hold; 2. Not Waving; 3. The Fall of Saigon; 4. Rimp Romp Ramp; 5. Makeshift; 6. Sitting; 7. Basement Boy; 8. Slither
Skład: Charles Bullen, Charles Hayward i Gareth Williams
Producent: Tony Wilson (1-3); Malcolm Brown (4-8)
Po prawej: oryginalna wersja okładki.
This Heat - "Made Available (John Peel Sessions)" (1996)1. Horizontal Hold; 2. Not Waving; 3. The Fall of Saigon; 4. Rimp Romp Ramp; 5. Makeshift; 6. Sitting; 7. Basement Boy; 8. Slither
Skład: Charles Bullen, Charles Hayward i Gareth Williams
Producent: Tony Wilson (1-3); Malcolm Brown (4-8)
Po prawej: oryginalna wersja okładki.
Komentarze
Prześlij komentarz
Komentarze niezwiązane z tematem posta nie będą publikowane. Jeśli jesteś tu nowy, przed zostawieniem komentarza najlepiej zapoznaj się ze stroną FAQ oraz skalą ocen.