[Recenzja] Traffic - "Welcome to the Canteen" (1971)
Po nagraniu "John Barleycorn Must Die", do Steve'a Winwooda, Chrisa Wooda i Jima Capaldiego dołączył basista Ric Grech (współpracujący już z Winwoodem w Blind Faith), po czym kwartet wyruszył na trasę. W listopadzie 1970 roku grupa dała serię występów w nowojorskim Fillmore East, które zarejestrowano z myślą o albumie koncertowym. Materiał został nawet przygotowany do wydania (na longplay miały składać się utwory "Who Knows What Tomorrow May Bring", "Glad", "Pearly Queen", "Forty Thousand Headmen", "Dear Mr. Fantasy" oraz pochodzący z repertuaru Blind Faith "Can't Find My Way Home"), jednak z niewyjaśnionych przyczyn zrezygnowano z jego publikacji. Po latach część utworów (dwa pierwsze z wyżej wymienionych) dołączono do jednej z reedycji "John Barleycorn Must Die". Reszta materiału do dziś nie została wydana w żadnej formie.
Tymczasem w 1971 roku skład zespołu rozrósł się do septetu. Niespodziewanie na powrót zdecydował się Dave Mason, a nowymi członkami zostali perkusista Jim Gordon i grający na afrykańskich perkusjonaliach Rebop Kwaku Baah. Gordon przejął rolę pełnioną dotąd przez Capaldiego, ale ten ostatni został w zespole jako kolejny perkusjonalista i dodatkowy wokalista (z czasem jego rola jako wokalisty miała jeszcze bardziej wzrosnąć). Siedmioosobowy skład dał tylko sześć występów, zanim Mason postanowił po raz kolejny, tym razem definitywnie, opuścić zespół. Okres ten został jednak podsumowany albumem "Welcome to the Canteen", zawierającym fragmenty dwóch z owych sześciu występów: z 6 czerwca w Croydon oraz z bliżej nieokreślonego lipcowego dnia w Londynie.
Na repertuar "Welcome to the Canteen" składa się sześć utworów: po jednym z pierwszych trzech albumów Traffic ("Dear Mr. Fantasy" z debiutu, "Forty Thousand Headmen" z eponimicznego, "Medicated Goo" z "Last Exit"), ponadto dwa z solowego debiutu Masona, "Alone Together" ("Sad and Deep as You" i "Shouldn't Have Took More Than You Gave") oraz "Gimme Some Lovin'" z repertuaru pierwszego zespołu Winwooda, The Spencer Davis Group.
Materiał jest dość zróżnicowany, stanowi przegląd przez różne oblicza twórczości Traffic. Rozpoczyna się od energetycznego "Medicated Goo", który praktycznie nie różni się od studyjnego pierwowzoru. Zaraz potem następuje delikatna ballada "Sad and Deep as You", zaaranżowana jeszcze bardziej ascetycznie od oryginalnej wersji - partii wokalnej Masona towarzyszy akompaniament jedynie gitary akustycznej i fletu. W takim wykonaniu nagranie wypada jeszcze ładniej, bardziej poruszająco. "Forty Thousand Headmen" zachowuje natomiast swój psychodeliczno-folkowy nastrój, ale tutejsza wersja jest niemal dwukrotnie dłuższa, co wychodzi tylko na dobre. W końcu słychać rozszerzoną sekcję rytmiczną, która bardzo pomaga w zbudowaniu odpowiedniego klimatu. Pop-rockowa piosenka "Shouldn't Have Took More Than You Gave" zagrana została, niestety, dość zachowawczo, choć pewną dodatkową wartością są partie organów Winwooda i saksofonu Wooda, a także ciężka gra Gordona. Fantastycznie wypadają natomiast znacznie rozbudowane wykonania "Dear Mr. Fantasy" i "Gimme Some Lovin'". Ten pierwszy przyciąga uwagę długimi gitarowymi solówkami, przywołującymi klimat hippisowskich czasów. Z kolei drugi został ciekawie unowocześniony, przearanżowany na bardziej funkowy styl; wykazać znów mogła się rozszerzona sekcja rytmiczna, a brzmienie przyjemnie dopełniają partie organów i saksofonu.
Tymczasem w 1971 roku skład zespołu rozrósł się do septetu. Niespodziewanie na powrót zdecydował się Dave Mason, a nowymi członkami zostali perkusista Jim Gordon i grający na afrykańskich perkusjonaliach Rebop Kwaku Baah. Gordon przejął rolę pełnioną dotąd przez Capaldiego, ale ten ostatni został w zespole jako kolejny perkusjonalista i dodatkowy wokalista (z czasem jego rola jako wokalisty miała jeszcze bardziej wzrosnąć). Siedmioosobowy skład dał tylko sześć występów, zanim Mason postanowił po raz kolejny, tym razem definitywnie, opuścić zespół. Okres ten został jednak podsumowany albumem "Welcome to the Canteen", zawierającym fragmenty dwóch z owych sześciu występów: z 6 czerwca w Croydon oraz z bliżej nieokreślonego lipcowego dnia w Londynie.
Na repertuar "Welcome to the Canteen" składa się sześć utworów: po jednym z pierwszych trzech albumów Traffic ("Dear Mr. Fantasy" z debiutu, "Forty Thousand Headmen" z eponimicznego, "Medicated Goo" z "Last Exit"), ponadto dwa z solowego debiutu Masona, "Alone Together" ("Sad and Deep as You" i "Shouldn't Have Took More Than You Gave") oraz "Gimme Some Lovin'" z repertuaru pierwszego zespołu Winwooda, The Spencer Davis Group.
Materiał jest dość zróżnicowany, stanowi przegląd przez różne oblicza twórczości Traffic. Rozpoczyna się od energetycznego "Medicated Goo", który praktycznie nie różni się od studyjnego pierwowzoru. Zaraz potem następuje delikatna ballada "Sad and Deep as You", zaaranżowana jeszcze bardziej ascetycznie od oryginalnej wersji - partii wokalnej Masona towarzyszy akompaniament jedynie gitary akustycznej i fletu. W takim wykonaniu nagranie wypada jeszcze ładniej, bardziej poruszająco. "Forty Thousand Headmen" zachowuje natomiast swój psychodeliczno-folkowy nastrój, ale tutejsza wersja jest niemal dwukrotnie dłuższa, co wychodzi tylko na dobre. W końcu słychać rozszerzoną sekcję rytmiczną, która bardzo pomaga w zbudowaniu odpowiedniego klimatu. Pop-rockowa piosenka "Shouldn't Have Took More Than You Gave" zagrana została, niestety, dość zachowawczo, choć pewną dodatkową wartością są partie organów Winwooda i saksofonu Wooda, a także ciężka gra Gordona. Fantastycznie wypadają natomiast znacznie rozbudowane wykonania "Dear Mr. Fantasy" i "Gimme Some Lovin'". Ten pierwszy przyciąga uwagę długimi gitarowymi solówkami, przywołującymi klimat hippisowskich czasów. Z kolei drugi został ciekawie unowocześniony, przearanżowany na bardziej funkowy styl; wykazać znów mogła się rozszerzona sekcja rytmiczna, a brzmienie przyjemnie dopełniają partie organów i saksofonu.
"Welcome to the Canteen" to bardzo dobre podsumowanie wczesnego okresu działalności Traffic, ale też w pewnym sensie zapowiedź kolejnych dokonań (w niemal tak samo rozbudowanym składzie). Szkoda tylko, że całość została skondensowana do pojemności jednej płyty winylowej i nie zapowiada się na to, by ukazało się więcej koncertowego materiału z tego okresu.
Ocena: 8/10
Traffic - "Welcome to the Canteen" (1971)
1. Medicated Goo; 2. Sad and Deep as You; 3. Forty Thousand Headmen; 4. Shouldn't Have Took More Than You Gave; 5. Dear Mr. Fantasy; 6. Gimme Some Lovin'
Skład: Steve Winwood - instr. klawiszowe, gitara (3,5), wokal (1,3,5,6); Dave Mason - gitara (oprócz 3), wokal (2,4); Chris Wood - saksofon, flet i instr. klawiszowe; Ric Grech - gitara basowa; Jim Gordon - perkusja; Jim Capaldi - instr. perkusyjne i dodatkowy wokal; Rebop Kwaku Baah - instr. perkusyjne
Producent: Traffic
Traffic - "Welcome to the Canteen" (1971)
1. Medicated Goo; 2. Sad and Deep as You; 3. Forty Thousand Headmen; 4. Shouldn't Have Took More Than You Gave; 5. Dear Mr. Fantasy; 6. Gimme Some Lovin'
Skład: Steve Winwood - instr. klawiszowe, gitara (3,5), wokal (1,3,5,6); Dave Mason - gitara (oprócz 3), wokal (2,4); Chris Wood - saksofon, flet i instr. klawiszowe; Ric Grech - gitara basowa; Jim Gordon - perkusja; Jim Capaldi - instr. perkusyjne i dodatkowy wokal; Rebop Kwaku Baah - instr. perkusyjne
Producent: Traffic
Komentarze
Prześlij komentarz
Komentarze niezwiązane z tematem posta nie będą publikowane. Jeśli jesteś tu nowy, przed zostawieniem komentarza najlepiej zapoznaj się ze stroną FAQ oraz skalą ocen.