Pablo's Reviews: Recenzje płyt

Okładka może i nie zachęca do sięgnięcia po "Firebirds", ale muzyka zawarta na drugim wspólnym albumie Prince'a Lashy i Sonny'ego Simmonsa zdecydowanie zasługuje na uwagę. Już sam skład robi wrażenie. Oprócz dwójki liderów, w sesji nagraniowej (odbywającej się w dniach 28 i 29 września 1967 roku) udział wzięli wibrafonista Bobby Hutcherson, basista Buster Williams (najbardziej znany ze współpracy z Herbiem Hancockiem w okresie Mwandishi) oraz perkusista Charles Moffett (występujący wcześniej m.in. z Ornette'em Colemanem). Obaj liderzy zagrali na saksofonach altowych, a ponadto Lasha wykorzystał flet i klarnet altowy, zaś Simmons tak rzadko spotykany w jazzie instrument, jak rożek angielski (Sonny uczył się na nim grać jako nastolatek, zanim zdecydował się na saksofon). Bardzo ciekawie urozmaica i wzbogaca to brzmienie albumu. Muzyka zawarta na "Firebirds" mieści się gdzieś pomiędzy jazzowym mainstreamem, a jazzową awangardą, gdzieś pomiędzy bopową

Wspólne albumy Prince'a Lashy i Sonny'ego Simmonsa - "The Cry!" oraz "Firebirds" - zawierają bardzo udaną muzykę na styku jazzowego głównego nurtu i jazzowej awangardy. Już dzięki nim można było się domyślać, jaki kierunek wspólnym nagraniom nadawał każdy z wymienionych muzyków. A poznanie ich osobnych wydawnictw rozwiewa wszelkie ewentualne wątpliwości. Prince Lasha na swoim solowym debiucie "Insight" z 1966 roku zaproponował muzykę bliską jazzu środka - łatwą w odbiorze, melodyjną, poukładaną, zachowawczą. Tymczasem Sonny Simmons - parafrazując tytuł jego debiutu z tego samego roku - stanął na straży free jazzu. "Insight" to przyjemny album, ale raczej nie taki, który zasługiwałby na szersze omówienie - nie ze względu na swoją stylistykę, lecz dlatego, że po prostu niespecjalnie wyróżnia się na tle wielu podobnych wydawnictw. Jakże inaczej prezentuje się "Staying on the Watch", prezentujący może i nieprzesadnie oryginalne

"The Cry!" mógłby być wspólnym albumem Erika Dolphy'ego i Ornette'a Colemana. To nie zarzut, bowiem Prince Lasha (właśc. William B. Lawsha) i Huey "Sonny" Simmons nie kopiują tutaj słynniejszych muzyków, lecz rozwijają ich pomysły na swój własny sposób. Obaj zresztą mieli okazję współpracować z Dolphym - wzięli udział w sesji, której wynikiem są albumy "Coversations" i "Iron Man". W tym samym czasie, na przestrzeni 1963 roku, wystąpili też na "Illumination!" Elvina Jonesa, a wspólnie z Donem Cherrym i Cliffordem Jordanem zarejestrowali "It Is Revealed". "The Cry!" nagrali jednak jeszcze przed tymi wszystkimi doświadczeniami, 21 listopada 1962 roku. Była to nie tylko ich pierwsza wspólna sesja, ale w ogóle pierwszy ich pobyt w studiu. Z trójki towarzyszących im instrumentalistów - basistów  Gary'ego Peacocka i Marka Proctora oraz perkusisty Gene'a Stone'a - jedynie ten pierwszy miał już za sob