[Recenzja] Grateful Dead - "American Beauty" (1970)

Autor: Opublikowano:


.

Ocena: /10


Grateful Dead - "American Beauty" (1970)

1. Box of Rain; 2. Friend of the Devil; 3. Sugar Magnolia; 4. Operator; 5. Candyman; 6. Ripple; 7. Brokedown Palace; 8. Till the Morning Comes; 9. Attics of My Life; 10. Truckin'

 Skład: Jerry Garcia - wokal (2,5-10), gitara, pianino; Bob Weir - gitara, wokal (3,9,10); Phil Lesh - bass, gitara, pianino, wokal (1,9); Ron McKernan - harmonijka, wokal (4,9); Bill Kreutzmann - perkusja; Mickey Hart - instr. perkusyjne
Gościnnie: David Nelson - gitara (1); Dave Torbert - bass (1); David Grisman - mandolina (2,6); Howard Wales - instr. klawiszowe (5,7,10); Ned Lagin - pianino (5)
Producent: Grateful Dead i Steve Barncard

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Komentarze niezwiązane z tematem posta nie będą publikowane. Jeśli jesteś tu nowy, przed zostawieniem komentarza najlepiej zapoznaj się ze stroną FAQ oraz skalą ocen.

Popularne w ostatnim tygodniu:

[Recenzja] Polish Jazz Quartet - "Polish Jazz Quartet" (1965)

Autor: Opublikowano:
Obraz
Niewątpliwie najbardziej wartościowym wkładem w historię polskiej muzyki rozrywkowej była, obok tych ambitniejszych dokonań Czesława Niemena, seria Polish Jazz. To w jej ramach ukazywały się wybitne albumy takich artystów, jak Krzysztof Komeda, Andrzej Trzaskowski, Zbigniew Namysłowski czy Tomasz Stańko, twórczo rozwijające pomysły zachodnich jazzmanów. Oczywiście, w serii nie brakuje też tytułów mniej znaczących, odtwórczych i spóźnionych. Raczej w tej drugiej kategorii należy umieścić debiut - a zarazem jedyny pełnoprawny album - grupy Polish Jazz Quartet. To naprawdę sprawnie zagrany hard bop, pokazujący kompozytorsko-wykonawczy kunszt kwartetu. Problem w tym, że była połowa lat 60., właściwie już schyłek epoki dominacji jazzu modalnego, post-bopu i free jazzu, zaraz miało się pojawić fusion, a tutaj wszyscy grają tak, jakby wciąż trwała poprzednia dekada. Czytaj też:  [Recenzja] The Andrzej Kurylewicz Quintet - "10 + 8" (1968) Z drugiej strony, eponimiczny album Polish Ja

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] SBB - "SBB" (1974)

Autor: Opublikowano:
Obraz
Gdybym miał wskazać dwa najlepsze polskie albumy rockowe, byłyby to "Niemen vol. 1" oraz "Niemen vol. 2" Grupy Niemen (w przypadku, gdy tylko jeden, to wybrałbym "Marionetki", czyli zbiorcze wydanie tamtych dwóch). Polski rock nigdy wcześniej ani póżniej nie był tak błyskotliwy i oryginalny. Bo mimo wyraźnych wpływów zachodniego proga, fusion, a nawet XX-wiecznej awangardy, powstał naprawdę unikalny materiał, jako całość nieprzypominający żadnego konkretnego twórcy z kraju czy zagranicy. To zasługa kreatywności nie tylko Czesława Niemena, ale też towarzyszących mu muzyków: trębacza Andrzeja Przybielskiego, kontrabasisty Helmuta Nadolnego, gitarzysty basowego i klawiszowca Józefa Skrzeka, gitarzysty Antymosa Apostolisa oraz perkusisty Jerzego Piotrowskiego. Ostatnia trójka tworzyła wcześniej grupę o wszystko mówiącej nazwie Silesian Blues Band. Po rozstaniu z Grupą Niemen - w zależności od źrodła, po konflikcie z liderem lub z powodu nierównego traktowania

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] Light Coorporation - "Rare Dialect" (2011)

Autor: Opublikowano:
Obraz
Jedną z najlepszych decyzji, jakie podjąłem w trakcie tych dwunastu lat prowadzenia tej strony - dwunasta rocznica wypada dokładnie dzisiaj - było przekonanie się do subskrypcji serwisów oferujących streaming muzyki. Łatwy dostęp do muzyki z każdego miejsca i na każdym urządzeniu niezwykle ułatwia poznawanie nowych płyt oraz pisanie o nich. Za niewielką miesięczną opłatę zyskuje się dostęp do znacznej części istniejącej muzyki. Znacznej, ale nie całej. Czasem trzeba się wspomagać innymi źródłami, a i to nie zawsze jest łatwe. Przykładem może być twórczość grupy Light Coorporation. Jeszcze jakiś czas temu można było zapoznać się z nią na Bandcampie, ale obecnie zostały już tylko pojedyncze nagrania na YouTube i Souncloudzie. Aby przypomnieć sobie i zrecenzować debiutancki "Rare Dialect" musiałem kupić fizyczny egzemplarz, co jest pierwszą taką sytuacją na przestrzeni tych dwunastu lat. Trudno zrozumieć, dlaczego muzyka Light Coorporation niemal całkiem zniknęła z sieci. Raczej

CZYTAJ DALEJ »

[Zapowiedź] Premiery płytowe maj 2024

Autor: Opublikowano:
Obraz
Beth Gibbons, EABS grający najlepszego Tomasza Stańkę, Half Empty Glasshouse oraz kolejna archiwalna koncertówka Can to te majowe premiery, które na ten moment najbardziej mnie interesują. Poza nowościami w maju zamierzam skupić się na polskiej muzyce - będzie to kolejny specjalny miesiąc po marcowym miesiącu kobiet. Oczywiście, w doborze płyt tygodnia i ogólnie recenzji nowości kryterium krajowe nie obowiązuje, ale starsze tytuły będą wyłącznie z Polski. Muzyczne premiery maja 2024 3 maja: Broadcast -  Spell Blanket: Collected Demos 2006-2009 [archiwalia] The Fall - Slates Live! Goran Kajfeš Tropiques -  Tell Us  Jan Jelinek -  Social Engineering  Jeremiah Cymerman - Body of Light Kamasi Washington -  Fearless Movement  Matt Mitchell - Illimitable Normil Hawaiians - Empires Into Sand Sunny Day Real Estate - Diary (Live at London Bridge Studio) 10 maja: Chick Corea & Béla Fleck - Remembrance EABS -  Reflections of Purple Sun Half Empty Glasshouse - The Exit Is Over There! John O&#

CZYTAJ DALEJ »

[Recenzja] Gentle Giant - "In a Glass House" (1973)

Autor: Opublikowano:
Obraz
Dlaczego tak dobry, niepowtarzalny zespół, jak Gentle Giant, nie zdobył popularności porównywalnej przynajmniej z King Crimson czy Genesis z czasów Petera Gabriela? Na przeszkodzie na pewno mógł stanąć niekonwencjonalny charakter muzyki i jej złożoność. A gdy pod koniec kariery muzycy zaczęli grać prościej, zgodnie z ówczesnymi trendami, to jednocześnie jakby zapomnieli pisania dobrych melodii. Niewątpliwie mógł też jednak zaszkodzić brak odpowiedniej promocji. A niektóre działania wydawców przypominały wręcz sabotaż, jak np. akceptacja szkaradnych okładek, publikowanie na singlach zupełnie niekomercyjnych kawałków zamiast tych bardziej przystępnych czy wysłanie zespołu na trasę w roli supportu Black Sabbath. Najbardziej dziwi chyba to, że decydenci Columbia Records - firmy wydającej płyty zespołu w Ameryce Północnej - postanowili w ogóle nie publikować tam albumu "In a Glass House", chociaż to właśnie w Stanach Gentle Giant odnosił jedyne sukcesy komercyjne, a ten longpl

CZYTAJ DALEJ »