[Recenzja] The Jeff Beck Group - "Rough and Ready" (1971)

Możliwą przyczyną, dlaczego Jeff Beck nigdy nie zdobył aż takiej popularności, jak Eric Clapton i Jimmy Page, był rozpad The Jeff Beck Group tuż przed zaplanowanym udziałem w festiwalu Woodstock. Nie było już czasu na znalezienie nowych muzyków, występ musiał zostać odwołany. Jakiś czas później gitarzysta nawiązał współpracę z sekcją rytmiczną właśnie rozwiązanego Vanilla Fudge, basistą Timem Bogertem i Carminem Appice'em. Wówczas nic z tego nie wyszło przez samochodowy wypadek Becka. Bogert i Appice założyli zespół Cactus, który pochłonął ich na kolejne dwa i pół roku. Po tym czasie projekt Beck, Bogert & Appice doszedł w końcu do skutku. W między czasie brytyjski muzyk nie tylko zdążył wrócić do zdrowia, ale też zebrał zupełnie nowy skład i nagrał dwa kolejne albumy pod szyldem Jeff Beck Group. W odświeżonym zespole znaleźli się wokalista Alex Ligertwood, klawiszowiec Max Middleton, basista Clive Chaman, a także najbardziej w tym gronie znany Cozy Powell (późniejszy członek Rainbow, Whitesnake, Black Sabbath oraz Emerson, Lake & Powell). Po sugestii wydawcy, Ligertwooda zastąpił Bobby Tench (grający tez na gitarze rytmicznej).

"Rough and Ready", pierwszy album nowego Jeff Beck Group, składa się głównie z utworów napisanych przez gitarzystę. Muzyka zespołu zachowała hardrockowy ciężar, natomiast elementy bluesowe zostały niemal całkiem wyparte przez wyraźne wpływy funku, rhythm and bluesa, a nawet jazzu. Bardzo chwytliwy otwieracz "Got the Feeling" sprawnie łączy rockowy czad z bujającą, funkową rytmiką oraz soulowym zabarwieniem. W przeciwieństwie do szorstkiego, bardzo bluesowego śpiewu Roda Stewarta, Tench ma zdecydowanie cieplejszą, właśnie soulowa barwę głosu. W podobnym stylu utrzymana jest większość utworów, ale na ogół są już znacznie mnie zapamiętywalne. Wyróżniają się jeszcze rozpędzony "Situation" (z fajnymi popisami Becka i Middletona o lekko jazzowym charakterze) oraz "New Ways / Train Train" (z najbardziej bluesowymi partiami lidera oraz mającą więcej miejsca do popisu sekcją rytmiczną) i to by było właściwie na tyle. Urozmaicenie stanowi balladowy "Jody", na który muzycy chyba nie mieli za bardzo pomysłu, a także jazzujący instrumental "Max's Tune" (znany tez jako "Raynes Park Blues"), na który ewidentnie zabrakło wyobraźni i umiejętności, potrzebnych do grania takiej muzyki.

"Rough and Ready" to dość przyjemna, ale też raczej przeciętna mieszanka hard rocka, funku i soulu, z odrobiną bluesa i jazzo-podobnego grania. Album mogę polecić właściwie tylko wielbicielom gry Jeffa Becka. Zapewne spodoba się też tym rockowym słuchaczom, którzy zaczęli powoli przekonywać się do takich gatunków, jak funk czy jazz, ale jeszcze wolą je zmieszane z dużą ilością rocka. Tak było w moim przypadku.

Ocena: 6/10

---

The Jeff Beck Group - "Rough and Ready" (1971)

1. Got the Feeling; 2. Situation; 3. Short Business; 4. Max's Tune; 5. I've Been Used; 6. New Ways / Train Train; 7. Jody

Skład: Bobby Tench - wokal i gitara; Jeff Beck - gitara, gitara basowa; Clive Chaman - gitara basowa; Cozy Powell - perkusja i instr. perkusyjne; Max Middleton - instr. klawiszowe
Producent: Jeff Beck

---