[Recenzja] Traffic - "Last Exit" (1969)
"Last Exit", oficjalnie uznawany za trzeci pełnowymiarowy album Traffic, to dość osobliwa kompilacja. Zespół został rozwiązany na początku 1969 roku, wraz z odejściem Steve'a Winwooda (który nawiązał współpracę z Erikiem Claptonem i Gingerem Bakerem pod szyldem Blind Faith). Taki obrót spraw z pewnością nie spodobał się przedstawicielom wytwórni, którzy po ogromnym sukcesie komercyjnym "Mr. Fantasy" i "Traffic" mogli liczyć na kolejne bestsellery. Szybko zapadła decyzja, by przygotować kolejny album zespołu. Nie mogąc liczyć na zaangażowanie muzyków, ratowano się materiałem wydanym już wcześniej na singlach (ale nie na albumach), jednym studyjnym odrzutem, a także nagraniami koncertowymi. Finalny efekt jest nieco niespójny, ale całkiem przyzwoity.
Choć na okładkowym zdjęciu widać wszystkich czterech muzyków zespołu, wkład Dave'a Masona w te nagrania był znikomy. Można go usłyszeć przede wszystkim w "Just for You" - jego autorskiej kompozycji, wydanej już w lutym 1968 roku na singlu sygnowanym jego nazwiskiem (choć w zarejestrowaniu go wzięli tez udział pozostali muzycy Traffic). To przyjemna piosenka w klimacie psychodelicznego popu, z ładnymi partiami fletu, fajnie pulsującym basem i perkusjonaliami kojarzącymi się z muzyka hindustańską. Mason zagrał tez na gitarze w może niezbyt wyrazistym, ale za to bardzo energetycznym instrumentalu "Something's Got a Hold of My Toe" (to jedyny ze studyjnych utworów, który nie był wcześniej wydany). Pozostałe nagrania zostały zarejestrowane przez Steve'a Winwooda, Chrisa Wooda i Jima Capaldiego w trio. "Withering Tree" to nagranie ze strony B singla "Feelin' Alright?" z września '68. Utwór wydaje się nieco niedopracowany - nagłe przyśpieszenia w refrenach rujnują klimat ze zwrotek, brak też jakiegoś ciekawego rozwinięcia instrumentalnego. "Medicated Goo" i "Shanghai Noodle Factory" zostały oryginalnie wydane na jednym singlu, w grudniu '68. Ten pierwszy to dość chwytliwa, ale niezbyt wyszukana piosenka. Po powrocie Traffic w latach 70. kawałek stał się jednym z obowiązkowych punktów koncertów. Ten drugi to z kolei całkiem udana fuzja bluesa i folku, z fajnymi partiami basu, organów i fletu, ale tez z nieco banalnym motywem na gitarze akustycznej.
Nagrania koncertowe, wypełniające drugą stronę winylowego wydania, zostały zarejestrowane 14 marca 1968 roku w Fillmore Auditorium (późniejszym Fillmore West) w San Francisco. Oba utwory to przeróbki cudzych kompozycji. "Feeling Good" został napisany przez angielskich kompozytorów Anthony'ego Newleya i Lesliego Bricusse'a w 1964 roku na potrzeby musicalu "The Roar of the Greasepaint - The Smell of the Crowd". "Blind Man" to z kolei bluesowa kompozycja Dona Deadrica Robeya i Josepha Scotta, oryginalnie nagrana i wydana w 1964 roku przez Bobby'ego Blanda. Zgodnie z ówczesnymi standardami, utwory zostały znacznie rozbudowane względem pierwowzorów. Oczywiście, muzycy Traffic (a zwłaszcza Wood i Capaldi) nie byli wirtuozami na miarę tria Cream czy Jimiego Hendrixa, więc nie ma tu ani szczególnie porywających popisów solowych, ani wybitnej współpracy między instrumentalistami. Ale w "Blind Man" udało im się bardzo dobrze zbudować intensywny, pełen napięcia, bluesowy nastrój (urozmaicony jazzującym saksofonem), a brak instrumentalnych popisów wynagradza fantastyczna partia wokalna Winwooda, którego głos doskonale pasował do czarnej muzyki. Natomiast "Feelin' Good" broni się zarówno dzięki kolejnemu popisowi wokalnemu, jak i fajnemu, nieco psychodelicznemu brzmieniu elektrycznych organów.
Pewnie na dobre by wyszło, gdyby "Last Exit" w całości składał się z materiału zarejestrowanego podczas koncertów. Jednak przedstawiciele wytwórni zapewne wyszli z założenia, że koncertówka będzie się słabiej sprzedawać. O ile jednak przygotowany przez nich album odniósł spory sukces w Stanach (19. miejsce na liście Billboardu), tak w Wielkiej Brytanii w ogóle nie trafił do notowania.
Choć na okładkowym zdjęciu widać wszystkich czterech muzyków zespołu, wkład Dave'a Masona w te nagrania był znikomy. Można go usłyszeć przede wszystkim w "Just for You" - jego autorskiej kompozycji, wydanej już w lutym 1968 roku na singlu sygnowanym jego nazwiskiem (choć w zarejestrowaniu go wzięli tez udział pozostali muzycy Traffic). To przyjemna piosenka w klimacie psychodelicznego popu, z ładnymi partiami fletu, fajnie pulsującym basem i perkusjonaliami kojarzącymi się z muzyka hindustańską. Mason zagrał tez na gitarze w może niezbyt wyrazistym, ale za to bardzo energetycznym instrumentalu "Something's Got a Hold of My Toe" (to jedyny ze studyjnych utworów, który nie był wcześniej wydany). Pozostałe nagrania zostały zarejestrowane przez Steve'a Winwooda, Chrisa Wooda i Jima Capaldiego w trio. "Withering Tree" to nagranie ze strony B singla "Feelin' Alright?" z września '68. Utwór wydaje się nieco niedopracowany - nagłe przyśpieszenia w refrenach rujnują klimat ze zwrotek, brak też jakiegoś ciekawego rozwinięcia instrumentalnego. "Medicated Goo" i "Shanghai Noodle Factory" zostały oryginalnie wydane na jednym singlu, w grudniu '68. Ten pierwszy to dość chwytliwa, ale niezbyt wyszukana piosenka. Po powrocie Traffic w latach 70. kawałek stał się jednym z obowiązkowych punktów koncertów. Ten drugi to z kolei całkiem udana fuzja bluesa i folku, z fajnymi partiami basu, organów i fletu, ale tez z nieco banalnym motywem na gitarze akustycznej.
Nagrania koncertowe, wypełniające drugą stronę winylowego wydania, zostały zarejestrowane 14 marca 1968 roku w Fillmore Auditorium (późniejszym Fillmore West) w San Francisco. Oba utwory to przeróbki cudzych kompozycji. "Feeling Good" został napisany przez angielskich kompozytorów Anthony'ego Newleya i Lesliego Bricusse'a w 1964 roku na potrzeby musicalu "The Roar of the Greasepaint - The Smell of the Crowd". "Blind Man" to z kolei bluesowa kompozycja Dona Deadrica Robeya i Josepha Scotta, oryginalnie nagrana i wydana w 1964 roku przez Bobby'ego Blanda. Zgodnie z ówczesnymi standardami, utwory zostały znacznie rozbudowane względem pierwowzorów. Oczywiście, muzycy Traffic (a zwłaszcza Wood i Capaldi) nie byli wirtuozami na miarę tria Cream czy Jimiego Hendrixa, więc nie ma tu ani szczególnie porywających popisów solowych, ani wybitnej współpracy między instrumentalistami. Ale w "Blind Man" udało im się bardzo dobrze zbudować intensywny, pełen napięcia, bluesowy nastrój (urozmaicony jazzującym saksofonem), a brak instrumentalnych popisów wynagradza fantastyczna partia wokalna Winwooda, którego głos doskonale pasował do czarnej muzyki. Natomiast "Feelin' Good" broni się zarówno dzięki kolejnemu popisowi wokalnemu, jak i fajnemu, nieco psychodelicznemu brzmieniu elektrycznych organów.
Pewnie na dobre by wyszło, gdyby "Last Exit" w całości składał się z materiału zarejestrowanego podczas koncertów. Jednak przedstawiciele wytwórni zapewne wyszli z założenia, że koncertówka będzie się słabiej sprzedawać. O ile jednak przygotowany przez nich album odniósł spory sukces w Stanach (19. miejsce na liście Billboardu), tak w Wielkiej Brytanii w ogóle nie trafił do notowania.
Ocena: 7/10
Traffic - "Last Exit" (1969)
1. Just for You; 2. Shanghai Noodle Factory; 3. Something's Got a Hold of My Toe; 4. Withering Tree; 5. Medicated Goo; 6. Feelin' Good (live); 7. Blind Man (live)
Skład: Steve Winwood - instr. klawiszowe, gitara basowa, gitara (2,5), wokal (2,4-7); Chris Wood - saksofon, flet, organy; Jim Capaldi - perkusja i instr. perkusyjne, dodatkowy wokal; Dave Mason - gitara (1,3), wokal (1)
Producent: Jimmy Miller
Po prawej: okładka amerykańskiego wydania.
1. Just for You; 2. Shanghai Noodle Factory; 3. Something's Got a Hold of My Toe; 4. Withering Tree; 5. Medicated Goo; 6. Feelin' Good (live); 7. Blind Man (live)
Skład: Steve Winwood - instr. klawiszowe, gitara basowa, gitara (2,5), wokal (2,4-7); Chris Wood - saksofon, flet, organy; Jim Capaldi - perkusja i instr. perkusyjne, dodatkowy wokal; Dave Mason - gitara (1,3), wokal (1)
Producent: Jimmy Miller
Po prawej: okładka amerykańskiego wydania.
Komentarze
Prześlij komentarz
Komentarze niezwiązane z tematem posta nie będą publikowane. Jeśli jesteś tu nowy, przed zostawieniem komentarza najlepiej zapoznaj się ze stroną FAQ oraz skalą ocen.