Pablo's Reviews: Recenzje płyt

Aksak Maboul pozostaje chyba jedynym wciąż aktywnym przedstawicielem ruchu Rock in Opposition. Jednocześnie ma jedną ze skromniejszych dyskografii w tym nurcie. Grupa powstała pod koniec lat 70. z inicjatywy Marca Hollandera, wówczas saksofonisty i klawiszowca belgijskiej grupy Cos, łączącej wpływy sceny Canterbury i zeuhlu. Aksak Maboul w pierwszym okresie działalności wydał tylko dwie płyty: "Onze Danses Pour Combattre la Migraine" oraz "Un Peu de l'Âme des Bandits", opublikowane odpowiednio w latach 1977 i 1980. Pierwsza z nich to eksperymentalny kolaż, sięgający po inspiracje do współczesnej muzyki klasycznej, muzyki etnicznej, elektroniki, jazzu czy rocka z okolic Franka Zappy, charakteryzujący się wręcz chałupniczą jakością nagrania. Drugi album, nagrany m.in. z pomocą muzyków Henry Cow i Univers Zero, przynosi materiał równie eklektyczny, ale nieco lepiej wyprodukowany. Wkrótce po jego wydaniu Hollander zawiesił działalność Aksak Maboul, a sam dołączył do

W drugiej części przeglądu tegorocznych płyt, które z różnych powodów nie dostaną pełnych recenzji - choć często powinny! - skupię się tych wydawnictwach, które faktycznie zasługują na polecenie. Wybrałem dziesięć najciekawszych tytułów. Niektóre z nich ukazały się już dość dawno temu, ale nie znałem ich jeszcze w chwili tworzenia poprzedniego przeglądu. Nie zasługują jednak na przeoczenie, dlatego musiały znaleźć się na tej liście. Wiem też, że niektórzy Czytelnicy czekają przede wszystkim na krytyczne opisy nowych popłuczyn powszechnie cenionych wykonawców, dlatego na końcu umieściłem też album, który należy omijać szerokim łukiem. Jeśli właśnie dla takich tekstów tu weszliście, możecie od razu przewinąć stronę do dołu. Wszystkich pozostałych, których interesuje poznanie ciekawych przykładów współczesnej muzyki, zachęcam do przeczytania całości. Rozrzut stylistyczny jest spory, bo obejmuje różne odmiany rocka, jazzu, muzyki elektronicznej, popu, a nawet hip hopu. Aksak Mabou