[Recenzja] Monika Roscher Bigband - "Witchy Activities and the Maple Death" (2023)

Niemcy muzycznie już od dawna nie imponują. A mowa przecież o kraju z bardzo bogatą tradycją muzyczną. Zresztą nawet ograniczając się do rozrywki, w drugiej połowie lat 60. i przez całą kolejną dekadę nasi zachodni sąsiedzi byli prawdziwą potęgą, wypuszczając niesamowite ilości świetnego jazzu, krautrocka czy progresywnej elektroniki. Ostatnie cztery dekady nie przyniosły jednak aż tak wielu godnych odnotowania wydawnictw, szczególnie poza muzyką elektroniczną. Mają też w czym wybierać miłośnicy metalu, ale w kategorii jazzu czy postępowego rocka nie dzieje się tam prawie nic ciekawego, Czasem jednak trafiają się i takie płyty, jak "Witchy Activities and the Maple Death". To trzecie pełnowymiarowe dzieło big bandu Moniki Roscher, formalnie wykształconej kompozytorki i gitarzystki, zajmującej się też tworzeniem muzyki do spektakli teatralnych oraz produkcji filmowych. Cały materiał na longplay został skomponowany, zaaranżowany i wyprodukowany przez liderkę (tylko w tym ostatnim wspomógł ją tajemniczy Tahpir), która wystąpiła tu także w roli głównej wokalistki, gitarzystki prowadzącej oraz dyrygentki.

Nagrany w ponad 20-osobowym składzie album stanowi jakby połączenie "The Grand Wazoo" Franka Zappy - tyle że bez tego rubasznego humoru - z wczesnym Thinking Plague, ale podane z przystępnością, a czasem wręcz przebojowością art popu. Skojarzenia z "Figures" Aksak Maboul też nie będą na wyrost. Gdzieniegdzie dochodzą do tego jeszcze inne wpływy. Już w otwieraczu "8 Prinzessinnen" bigbandowy rozmach (sama sekcja dęta to aż cztery trąbki, cztery puzony i pięć saksofonów), wywiedziona z avant-proga dziwność czy quasi-piosenkowe elementy łączą się z brzmieniami elektronicznymi oraz math-rockową precyzją, a całości dopełniają ekspresyjne solówki na saksofonie barytonowym i puzonie. Trochę to taki skansen pomysłów sprzed wielu lat, jednak zestawionych ze sobą w dość oryginalny sposób oraz całkiem współczesnym brzmieniem. W ten sposób można zresztą scharakteryzować całą płytę. Trwa to wszystko ponad godzinę, ale na monotonię nie można narzekać. Trafiają się tu utwory bardziej poukładane, quasi-popowe, ale w dość kunsztownych, bigbandowo-elektroniczno-rockowych aranżacjach (np. "Firebird", "Queen of Spades", "A Taste of the Apocalypse", "Starlight Nightcrash" czy - poza stricte jazzową kodą - "Direct Connection"). Nie brakuje też jednak mocno pokręconego grania, na czele z sześcioczęściowym cyklem "Witches Brew", który pozwala sobie wyobrazić, co mogłaby tworzyć Björk po dołączeniu do ruchu Rock in Opposition. Gdzieś pomiędzy tymi podejściami mieści się chociażby "Creatures of Dawn", gdzie piosenkowe, nieco kabaretowe fragmenty przeplatają się z jazzowymi improwizacjami.

"Witchy Activities and the Maple Death" udowadnia, że Monika Roscher umie w adaptowanie co ciekawszych pomysłów z bardzo szeroko rozumianej muzyki popularnej XX wieku oraz łączenie ich ze sobą w nie zawsze oczywisty sposób. Znajdą tutaj coś dla siebie i miłośnicy bigbandowego jazzu, i bardziej odjechanego proga, i popu artystycznego, a przede wszystkim słuchacze nielubiący zamykać się w jednej szufladce. Trochę zagubieni mogą poczuć się fani gitarowego rocka, choć powinny im się spodobać efektowne solówki liderki. Dla początkujących słuchaczy może to być niezłe wprowadzenie do bardziej wymagającej muzyki, z której album wiele czerpie, ale przetwarza w bardzo przystępny sposób. Ci lepiej osłuchani nie znajdą tu prawdopodobnie nic nowego, lecz wciąż mogą czerpać przyjemność ze słuchania tego materiału.

Ocena: 8/10

Nominacja do płyt roku 2023

---

Monika Roscher Bigband - "Witchy Activities and the Maple Death" (2023)

1. 8 Prinzessinnen; 2. Firebird; 3. Witches Brew: The Summoning; 4. Witches Brew: Moon Is Melting; 5. Witches Brew: The Brew; 6. Witches Brew: The Woods; 7. Witches Brew: Dance of the Sleepy Spirits; 8. Witches Brew: Return of the Witches; 9. Creatures of Dawn; 10. Queen of Spades; 11. Starlight Nightcrash; 12. A Taste of the Apocalypse; 13. The Leading Expert of Loneliness; 14. Direct Connection; 15. Unbewegte Sternenmeere

Skład: Monika Roscher - wokal, gitara, dyrygent; Angela Avetisyan - trąbka; Felix Blum - trąbka; Vincent Eberle - trąbka; Felix Ecke - trąbka (1,3-8,12-15); John-Dennis Renken - trąbka (2,9-11); Lukas Bamesreiter - puzon; Alistair Duncan - puzon; Jakob Grimm - puzon; Christine Müller - puzon; Christoph Müller - puzon (1,3-8,12-15); Julian Schunter - saksofon altowy i flet; Jan Kiesewetter - saksofon altowy i sopranowy (1,3-8,12-15); Steffen Dix - saksofon altowy i sopranowy (2,9-11); Jasmin Gundermann - saksofon tenorowy i flet; Michael Schreiber - saksofon tenorowy, flet i didgeridoo; Sebastian Nagler - saksofon barytonowy i klarnet basowy (1,3-8,12-15); Heiko Liszta - saksofon barytonowy i klarnet basowowy (2,9-11); Josef Reßle - pianino; Hannes Dieterle - elektronika (1,2,9-12), trąbka (9); Tahpir - elektronika (1,3-8,12-15); Alex Vičar - elektronika (1); Matthias Leichtle - gitara; Ferdinand Roscher - gitara basowa i kontrabas; Tom Friedrich - perkusja; Gerd Baumann - dodatkowy wokal

Producent: Monika Roscher i Tahpir

---