[Recenzja] BBM - "Around the Next Dream" (1994)

Ćwierć wieku po rozpadzie Cream, doszło do ponownej współpracy dwóch członków tej grupy - Jacka Bruce'a i Gingera Bakera. Składu dopełnił Gary Moore, niejako zajmując miejsce Erica Claptona. Do powstania tego nowego tria - nazwanego BBM od pierwszych liter nazwisk muzyków - doszło w sumie nieco przypadkiem. "Around the Next Dream" miał być po prostu kolejnym solowym albumem Moore'a, jednak już na etapie komponowania w projekt mocno zaangażował się zaproszony przez gitarzystę do współpracy Bruce. To właśnie on zasugerował zatrudnienie Bakera, gdy okazało się, że ówczesny perkusista Moore'a ma inne zobowiązania w czasie sesji nagraniowej. Co prawda Ginger, delikatnie mówiąc, nigdy nie przepadał za Jackiem, ale też od dawna nie nagrał niczego dochodowego, a za udział w tej sesji zaproponowano mu pokaźną sumę. Co ciekawe, jeśli wierzyć słowom perkusisty, dopiero po zarejestrowaniu swoich partii dowiedział się, że w projekt zaangażowany jest także Gary.

Ponieważ "Around the Next Dream" początkowo miał być solowym longplayem Moore'a, nie powinno dziwić, że część utworów utrzymana jest w stylu znanym z albumów "Still Got the Blues" i "After Hours". Dotyczy to zarówno interpretacji dwóch kompozycji Alberta Kinga - "High Cost of Loving" oraz "I Wonder Why (Are You So Mean to Me?)" - jak i kilku autorskich kawałków, na czele ze śpiewanymi przez Gary'ego "Can't Fool the Blues" i "Naked Flame". Oba powtarzają utarte klisze, jakimi muzyk posługiwał się na swoich dwóch najnowszych wówczas albumach - pierwszy to stereotypowy blues rock o bardziej żwawym charakterze, zaś drugi jest kolejną archetypową balladą, inspirowaną 12-taktowymi bluesami w wolnym tempie. Tyle dobrego, że zrezygnowano z tych nachalnych dęciaków oraz żeńskich chórków. Na autorskim albumie Moore'a spokojnie mógłby znaleźć się także przesłodzony "Wrong Side of Time" - w klimacie staroświeckich ballad popowych, choć z brzmieniem boomerskiego rocka lat 90. - a także nieco bardziej rozbudowany "Why Does Love (Have to Go Wrong?)", który akurat wyróżnia się całkiem pozytywnie na tle własnej twórczości gitarzysty.

Z drugiej strony, nie zabrakło tutaj utworów, które przywołują skojarzenia z dokonaniami Cream. Bardzo konkretne skojarzenia, na granicy autoplagiatu. Chociażby energetyczny otwieracz płyty, "Waiting in the Wings", brzmi jak skrzyżowanie "Tales of Brave Ulysses" i "White Room". Zarówno tu, jak i w "City of Gold", Moore stara się usilnie podrobić styl gry Erica Claptona. Z kolei "Glory Days" trudno nie skojarzyć z "Those Were the Days", a oparty na brzmieniu gitary akustycznej i wiolonczeli "Where in the World" to ewidentne nawiązanie do "As You Said". Żaden z tych utworów nie zbliża się jednak do poziomu pierwowzorów. Już sam wokal powoduje ogromną przepaść. Jack Bruce nigdy nie był wybitnym wokalistą, ale w czasach Cream dawał radę. Niestety, wiek i problemy zdrowotne zrobiły swoje, a w efekcie dość trudno słucha się jego zniszczonego głosu. Muzycznie natomiast brakuje tamtego polotu, energii, naturalności i świeżości. Inna sprawa, że akurat partie instrumentalne Bruce'a i Bakera - swego czasu najlepszej rockowej sekcji rytmicznej - trzymają wysoki poziom.

Trio rozpadło się po zagraniu ledwie kilkunastu koncertów - na więcej nie chciał się zgodzić Baker, który nie mógł znieść gwiazdorzenia Moore'a i jego maksymalnie rozkręconego wzmacniacza. Współpraca z dawną sekcją rytmiczną Cream była najlepszym, co przytrafiło się gitarzyście, jednak nie potrafił tego właściwie wykorzystać. Za bardzo zależało mu na pozostaniu pierwszoplanową postacią, zamiast dać więcej swobody Bruce'owi i Bakerowi. Problemem są też kompozycje, które jeśli nie kopiują utworów Cream, to sprawiają wrażenie kolejnych wariacji na temat kawałków ze "Still Got the Blues". 

Ocena: 6/10

Zaktualizowano: 08.2023

---

BBM - "Around the Next Dream" (1994)

1. Waiting in the Wings; 2. City of Gold; 3. Where in the World; 4. Can’t Fool the Blues; 5. High Cost of Loving; 6. Glory Days; 7. Why Does Love (Have to Go Wrong?); 8. Naked Flame; 9. I Wonder Why (Are You So Mean to Me?); 10. Wrong Side of Town

Skład: Jack Bruce - gitara basowa, wokal (1,2,5-7), wiolonczela (3); Gary Moore - gitara, instr. klawiszowe, wokal (3,4,6,8-10); Ginger Baker - perkusja i instr. perkusyjne, instr. klawiszowe, dodatkowy wokal
Gościnnie: Tommy Eyre - instr. klawiszowe; Arran Ahmun - perkusja (3); Morris Murphy - trąbka (6)
Producent: Ian Taylor, Jack Bruce, Ginger Baker i Gary Moore

---